του Προέδρου & Δ/ντος Συμβούλου της NICO LAZARIDI,  Φεδερίκου Λαζαρίδη

Οι μέρες που τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος θα ξανα-ανοίξουν πλησιάζουν.

Δεν είμαι ούτε ειδήμων κι ούτε προσπαθώ να πουλήσω εξυπνάδα σε κανέναν, είτε είναι επαγγελματίας του κλάδου, είτε πελάτης. Κάνω όμως κάποιες διαπιστώσεις εδώ και χρόνια τις οποίες θέλω να μοιραστώ.

Καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με φίλους, συνεργάτες επιχειρηματίες του κλάδου οι οποίοι περιμένουν εναγωνίως τις εξαγγελίες για να ανοίξουν τις επιχειρήσεις τους. Διαπιστώνω ότι τα πράγματα είναι ακόμα πολύ ρευστά, μιας και η κυβέρνηση θέλει να μειώσει στο ελάχιστο τις όποιες πιθανότητες αναζωπύρωσης των κρουσμάτων. Αλλά από την άλλη θέλει και να δημιουργήσει ένα αίσθημα  αισιοδοξίας στις επιχειρήσεις ότι υπάρχει φως στο τούνελ. Οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι βλέπουν τον χρόνο να περνάει σε βάρος τους και μαζί τους μια μεγάλη ομάδα συνεργατών τους. Ο κλάδος της οινοποιίας, στον οποίο ανήκω κι εγώ, είναι άμεσα εξαρτώμενος από την εστίαση.

Υπάρχει και ο παράγοντας πελάτης, που κι αυτός περιμένει να επανέλθει σε μια νέα κανονικότητα, να βγει από το σπίτι, να κοινωνικοποιηθεί και να χαρεί τις υπηρεσίες που παρέχει ο κλάδος της φιλοξενίας. Τελικά ό,τι σχετίζεται με τουρισμό, εστίαση, cafe-bar, διασκέδαση πρέπει να ενταχθεί κάτω από έναν πιο ευρύ όρο, ως κλάδος της φιλοξενίας “Hospitality Industry”.

Έχω ξαναπεί ότι τα εστιατόρια που εδώ και πολλά χρόνια προβληματίζονται για τον τρόπο λειτουργίας του κλάδου αλλά πρέπει να γίνουν και κάποιες αλλαγές και στις συνήθειες των καταναλωτών απέναντί τους. Οι αλλαγές αυτές πρέπει να γίνουν για το καλό όλων και κυρίως για τη βιωσιμότητα των επαγγελματιών του κλάδου. Εμείς οι πελάτες πρέπει πρώτοι να αντιληφθούμε ότι η εστίαση είναι μια πολύ δύσκολη δραστηριότητα και ότι απαιτούνται προσαρμογές και από εμάς.  Πολλές φορές κάνουμε κριτική στο τι δεν μας αρέσει ή τι θα θέλαμε αλλιώς αλλά δεν θέλουμε να πληρώσουμε το αντίτιμο ή δεν προσαρμοζόμαστε στις δυνατότητες της επιχείρησης και του κλάδου. Δεν υπάρχει σωστή επικοινωνία μεταξύ επιχείρησης και πελάτη. Η πολυετής οικονομική κρίση επηρέασε την εστίαση δραματικά και παρέσυρε τα ποιοτικά στάνταρντ προς τα κάτω, κυρίως γιατί ο πελάτης είχε χαθεί ή έψαχνε φθηνότερες λύσεις. Με όσα λάθη μπορεί να κάνει και ο εστιάτορας με τη σειρά του.

Η σκέψη μου είναι ότι για λόγους ασφαλείας, σήμερα λόγω πανδημίας, αύριο για τη γενικότερη καλή λειτουργία, στο εστιατόριο πρέπει να πηγαίνουμε με κράτηση. Ακόμα και ελεύθερο τραπέζι να υπάρχει, να γίνεται επί τόπου κράτηση και είσοδος στο χώρο. Σήμερα επιβάλλεται για να μπορεί να υπάρχει ιχνηλασιμότητα σε περίπτωση κρούσματος.

Οι κρατήσεις να λειτουργούν με βάση χρονικού ορίου. Παράδειγμα, το βράδυ να μοιραστεί σε έναν κύκλο κρατήσεων 8 με 9:30 με έναν δεύτερο από τις 9:30 μέχρι να κλείσει το κατάστημα. Είναι πολύ διαδεδομένο στο εξωτερικό αλλά και σε ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς. Σε χώρες τις Ευρώπης λόγω πανδημίας νομοθετήθηκε είδη.

Να ορισθεί, ανάλογα με την κατηγορία εστιατορίου-ταβέρνας, μία ελάχιστη κατανάλωση ανά άτομο. Δεν μπορεί να κρατάει κάποια παρέα τραπέζι με καταναλώσεις snack-bar.

Τα αποτελέσματα αυτών των ενεργειών θα φέρουν μόνον πλεονεκτήματα στον επιχειρηματία, τον εργαζόμενο αλλά και τον πελάτη. Ο επιχειρηματίας μπορεί να διασφαλίσει έναν ποιοτικότερο τζίρο, οι εργαζόμενοι θα έχουν πολύ πιο λογικά ωράρια εργασίας ενώ οι πελάτες θα απολαμβάνουν ποιοτικότερες υπηρεσίες. Θα υπάρξει και χαμηλότερη όχληση στις γειτονιές.

Πολλοί από εμάς έχουμε αποδεχτεί τον τρόπο αυτό όταν κλείνουμε θέση στο αεροπλάνο ή πλοίο. Κάνουμε κράτηση στο ξενοδοχείο που θα μείνουμε, έχουμε φτάσει να κρατάμε ομπρέλες στη θάλασσα και να δεχόμαστε τις χρεώσεις βάσει ελάχιστης κατανάλωσης… Γιατί να μην γίνει και στο εστιατόριο;

Είμαστε πολύ κοντά στο να κάνουμε ένα ποιοτικό άλμα για την εστίαση, να βοηθήσουμε έναν κλάδο που δεν ζητάει ελεημοσύνη και θα μας ανταμείψει με καλύτερες υπηρεσίες και ποιότητα.